فقط گفتی به ما پرواز- پرواز!
در زندان غیبت کی شود باز؟
بدون تو چگونه پرگشاییم؟
برای هر عمل هستی سر آغاز
برای ما نمانده سوز و آهی
تو می گویی بخوان آواز- آواز؟
میان ما خوارج یکه تازند
کدامین ارتش و نیرو و سرباز؟!
سخن کوتاه آقا جان-غریبی
نداری یاور و دلسوز و غمساز
مرا از خواب شب بیدار گردان
ز خواب غفلت و خودبینی و ناز   

کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را / کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را
غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور/پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه برون آمدی که من / با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
چشمم به صد مجاهده آیینه‌ساز شد تا / من به یک مشاهده شیدا کنم تو را
بالای خود در آینه‌ی چشم من ببین / تا با خبر زعالم بالا کنم تو را
مستانه کاش در حرم و دیر بگذری / تا قبله‌گاه مؤمن و ترسا کنم تو را 

احساس میکنم که نباشی بهار نیست
شعری میان دفتر این روزگار نیست
معطوف میشود به شما حس واژه ها
آقا خودت بگو مگر این افتخار نیست؟
من با سروده های همه شرط بسته ام
بیتی بدون نام شما ماندگار نیست 

گفتم که روی خوبت از من چرا نهان است؟
گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است
گفتم که از که پرسم جانا نشان کویت
گفتا نشان چه پرسی؟ آن کوی بی نشان است!
گفتم مرا غم تو خوشتر ز شادمانی
گفتا که در ره ما غم نیز شادمانی است 

روزی هزار بار دلت راشکسته ام
بیخود به انتظار وصالت نشسته ام 
هربار این تویی که رسیدی و در زدی
هربار این منم که در خانه بسته ام 
هر جمعه قول میدهم آدم شوم ولی
هم عهد خویش هم دلت راشکسته ام 

 وقتی شبیه فاطمه لبخند می زنی
بر چینی شکسته ی دل، بند می زنی

من غرق خوابم و؛ تو برای ظهور خویش
هر صبح جمعه ، رو به خداوند می زنی

غروب جمعه رسیده است وبازتنهایی
غروب این همه غربت چرانمی آیی؟
زمین به دورسرم چرخ می زندپس کی
تمام می شوداین روزهای یلدایی؟
کجاست جاذبه ات آفتاب من؟خسته است
شهاب کوچکت ازاین مدار پیمایی
کبوترانه دلم راکجا روانه کنم؟
کجاست گنبدآن چشمهای مینایی؟
تمام هفته دلم رابه جمعه خوش کردم
غروب جمعه رسیده است و باز! ! ! تنهایی 

مولاجان:
هر چندآمدنت حتمی است،
من اما در هراس نبودن خویشم ...
کاش نسیم،عطر نفسهایت را به غربتم برساند.
تو را ای گل همیشه بهار سلام میگویم
و باز چشم میدوزم به راه آمدنت ...
ولی شرمساریم از انتظار ...
برای آمدنت انتظار کافی نیست؟
دعا و اشک و دل بیقرار کافی نیست؟
خودت دعابکن ای نازنین که برگردی
دعای این همه چشم انتظار کافی نیست ؟ 

هنوزم انتظار و انتظار است
هنوزم دل بی تو بی قرار است
هنوز خواب میبینم به شب ها
همان مردی که بر اسبی سوار است
همان مردی که جمعه آید روزی
همان مردی که پایان انتظار است 

شنیده ام از ما دلتنگ تری برای آمدنت
 شنیده ام دل نگران مایی
شنیده ام گریه می کنی برایِ ما
کی تمام می شود ؟
 غروب هایی که "دلِ" ما "گیر" دلتنگی ات است آقا ! 

قلب زمانه خون شده آقا !
دگر بیا ...
آیینه دار گلشن طاها !
دگر بیا ...
صبر و قرار رفت ز دل ها به یاد تو !
ای انتظار جان و دل ما !
دگر بیا ...
ای راز سر به مهر فلک ، انتظار سبز !
مسند نشین عالم بالا !
دگر بیا ...
گل های سرخ باغ به یادت شکفته اند !
آقا ! برای دیدن گل ها
دگر بیا ...
ای سبز سبز ، ای گل باغ محمدی !
ای یادگار خانه ی زهرا !
دگر بیا ...
آقا ! حضور سبز تو درمان عالم است !
بهر شفای این دل تنهــــــــا
دگر بیاااا 

عاقبت یک روز مغرب محو مشرق می شود
عاقبت غربی ترین دل نیز عاشق می شود
عهد می بندم زماني که نه زود است و نه دیر
مهدی ما حاکم کل مناطق می شود

اللهم عجل لوليک الفرج 

جمله جمله نه! واژه واژه تورا / ای سفر کرده گفتگو کردیم

کوچه کوچه نه! خانه خانه تورا / سالیانی ست جستجو کردیم

سوره سوره نه! آیه آیه تو را / در مناجات آرزو کردیم

جمعه جمعه نه! لحظه لحظه تو را / ندبه کردیم و های و هو کردیم . . . 

زنی شهید می شود،زنی به نام فاطمه
مدینه زهر می شود برای کام فاطمه
دری شکسته می شود،دو دست بسته می شود
یلی سکوت می کند، به احترام فاطمه
علی که کوه می شود برای سیل دشمنان
غریق اشک می شود به التیام فاطمه
غریب می شود علی، غریب می شود علی
غریب ماندن علی، غم مدام فاطمه
علی دوباره خویش را به سوی چاه می کشد
ز سوز آن اشاره های بی کلام فاطمه
قنوت می کند زمین به زیر آسمان شب
دعای دختری جوان، شبی... دوام فاطمه

شهادت حضرت زهرا (س) بر عموم شیعیان تسلیت باد.

هرکجا سلطان رود دورش سپاه و لشگر است
پس چرا سلطان خوبان بی سپاه و لشگر است ؟
باخبر باشید ای چشم انتظاران ظهور
بهترین سلطان عالم از همه تنهاتر است ... 

همین که با تو بمانم برای من کافیست

برای از تو سرودن صدای من کافیست

خودت دعا بکن آقا که زود برگردی

نگو برای ظهورت دعای من کافیست

 

ای یادگار عترت طاها، ظهور کن
آرام جان زهره ی زهرا، ظهور کن
از رخ بگیر معجر غیبت، عزیز دل
روشن ترین ستاره ی دنیا، ظهور کن
عمری در انتظار نگاهت نشسته ایم
ای تکسوار سینه ی سینا، ظهور کن
ای آنکه عرش، بسته به پایت کمند خویش
وی باده نوش ساغر ادنی، ظهور کن
هرگز بهانه از لب و خالی نجسته ایم
“تنها” تویی بهانه ی دلها، ظهور کن 

کی شود در ندبه های جمعه پیدایت کنم / گوشه ای تنها نشینم تا تماشایت کنم
مینویسم روی هر گل نام زیبای تو را / تا که شاید این شب جمعه ملاقاتت کنم . . .

اللهم عجل لولیک الفرج 

صدای آمدنت را به گوش ما برسان!
زمان غیبت خود را به انتها برسان
کنار تربت زهرا به وقت نا فله ات
دعای خویش را به یاری این گدا برسان! 

اگر دل هايمان تاريک و ظلماني نمي گرديد
امامت هم عيان مي گشت و پنهاني نمي گرديد
به قدر تشنگي، گر تشنه امر فرج بوديم
خدا داند فرج اين گونه طولاني نمي گرديد 

هنوزم انتظار و انتظار است
 هنوزم دل به سينه بي قرار است
هنوزم خواب مي بينم به شب ها
همان مردي که بر اسبي سوار است
همان مردي که آيد جمعه روزي
و اين پايان خواب انتظار است 

پی تو در خلوت تو، شب همه شب بیدارم
ای سفر که من چشم به راهت دارم
خانه ام ابری و چشمان تو همچون خورشید
چه کنم؟ دست خودم نیست اگر می بارم
که برای من از این پنجره ها حرف بزن
من بدون تو از این پنجره ها بیزارم
جان من، هدیه ناچیزی تقدیم شما!
گرچه در شأن شما نیست، همین را دارم
کاش می شد در این حلقه، شبی از شب ها
دست در دست تو ای خوب ترین بگذارم
من که تا عشق تو باقی است، زمین گیر تو ام
لا اقل لطف کن از روی زمین بردارم 

ای اف به این زمانه و ای اف به روزگار
تا کی شکست ، خرد شدن ، بغض ، انتظار
تقویمها نبود تو را ناله میکنند
در سالهای ساکت و بی روح و مرگبار
تقویم ، بی تو هر چه که باشد قشنگ نیست
فرقی نمیکند چه زمستان و چه بهار
حتی تمام فلسفه ها بی تو مبهم اند
مرزی نمانده بین جهان ، جبر ، اختیار
دنیا پر است از همه چیزهای شوم
از هر چه اتفاق عبث ، تلخ ، ناگوار
از زندگی به شیوه حیوان ولی مدرن
یعنی که : کار ، پول ، هوس ، کار ، کار ، کار ...  

فروغ بخش شب انتظار، آمدنی ست
نگار، آمدنی غمگسار، آمدنی ست
به خاک کوچه دیدار آب می پاشند 
بخوان ترانه شادی که یار آمدنی ست
ببین چگونه قناری ز شوق می لرزد! 
مترس از شب یلدا! بهار آمدنی ست
صدای شیهه رخش ظهور می آید 
خبر دهید به یاران: سوار آمدنی ست
بس است هر چه پلنگان به ماه خیره شدند 
یگانه فاتح این کوهسار، آمدنی ست

بازگرد ای مژده و ای قائم آل رسول
بازگرد ای منتقم از خون زهرای بتول
باز گرد ای بر یزیدان آخرین مختار ما
بازگرد و در دوست خود بگیر افسار ما
بازگرد ای شیعیان را وعده ای بر جای یاس
بازگرد ای غمزه ات بر دشمنان بدتر ز داس
بازگرد و آتش این کینه ها را دود کن
وعده گاه عاشقان دیدنت را زود کن
بازگرد، شمشیر ما بر دل وقران در دو دست
عاشق دیدار تو جز بر نگاهت دل نبست
بازگرد و آسمان را بیش از این دل خون مکن
از در دیدار خود این بنده را بیرون مکن 

ما منتظر منتقم فاطمه هستیم
واز روز ازل باده خور و بی خود و مستیم
او همیشه حاضر و ناظر برماست
کان یکی است و بر او گویند گل نرگس.
من از او خواهم خالصانه عاجزانه
کز روی خود پرده بر گشاید عاشقانه؛
صاحب زمان صاحب مایی
شور و حالی دارم و منتظرم رخ بنمایی.
گر جمع شوند همه خوبان وخوب رویان عالم
برنگیرم از اکسیر عشق گر تو باشی؛ 

دل پر از شوق وصال دلربای مه لقا
لب پر از ذکر خدا و ناله ی مهدی بیا
دیده چون دریایی از اشک و امید انتظار
بوی یوسف میدهد هر صبحی از آدینه ها
دست بالا میرود هرروز و شب با سوز و آه
پای خسته،ناتوان،از دوری مروه،صفا
گوش دارد روز جمعه این هوس تا بشنود
از لب مهدی زهرا این نوا«ای یار ما
صبر کردی بین این اقوام جهل پر جفا
در کنار کعبه ی یارم به سویم باز آ»
در فراق یار و امید ظهور منتقم
روز و شب آید به گوشم این نوا و این صدا
 خواهد آمد مرهم زخم علی درکوچه ها... 

به روی قطره ی اشکم غریب می آیی
به درد غربت من چون طبیب می آیی
نوای ناله ی من را چه خوب می شنوی
که چون ترانه ی امن یجیب می آیی
هزار جمعه گذشت ونیامدی آقا
چقدر در نظرم بی حبیب می آیی
زمانه در پی نیرنگ وحیله وتزویر
تو بااشاره ی حق بی رقیب می آیی
بیاد ساقی تشنه هنوز گریانی
که با شمیم خوش بوی سیب می آیی
وذوالفقار علی را بدست می گیری
کنار قبر همان نانجیب می آیی
تویی که منتقم خون پاک زهرایی
برای درد دلش بی شکیب می آیی 

دیر زمانیست كه درجستجویت پروانه وار می سوزم
اما هرگز نشانی ،عطری،شمیمی از وجود نازنیت نیافتم
من به وسعت حضورت می اندیشم، نه به كوتاهی غیبت
در این شهر پر ازنیرنگ و شاخه گل صداقت را به دل خسته او هدیه كنی
خیلی وقت است كه درباغ دلم گلی ندیده و آواز چكاوكی نشیده ام
من در اندیشه گام هایت هم چنان پروانه وار می سوزم
در انتظارت آمدنت می بارم
وزیر لب میخوانم ،گر تو باشی غم عالم هیچ است 

الا ای پور حیدر، یابن زهرا
امام غایب ای، مهدی زهرا
برون آ از پس پرده، برون آ
نمایان شو، بتاب ای نور زهرا
دل شیعه دگر طاقت ندارد
ندیده پاسخ سیلی زهرا
تو که فرزند اویی کی میایی؟
بگیری انتقام سیلی اش را
در این ره شیعیان را سر بریدند
گمان کردند بیصاحب مانده ایم ما
و جرم شیعیان تو در این است
که میگویند علی حق است و مولا
ز بحرین یا حسین آید به گوشت؟
و غرق خون، ندای العجل ها؟
ز بهر مادرت تعجیل فرما
بنا کن یک حرم بر قبر زهرا